Recenzja butów – Reebok Zig Wild Trail

Biegam już jakiś czas, w dalszym ciągu nie jestem nawet pół profesjonalistą, ale swoje o bieganiu wiem i niektórym osobom jestem w stanie już sporo doradzić. Tym większą mam satysfakcję, że coraz więcej moich znajomych biega, pływa, jeździ na rowerze lub uprawia jakąkolwiek inną aktywność. Nie wiem skąd u nich taka zmiana, ale mam ogromną nadzieję, że to ja byłem jej ogniwem zapalnym.

Przechodząc jednak do bardziej aktualnego tematu. Za oknem zima, temperatura około zera, lub kilka stopni na minusie. Śnieg, mroźny deszcz. Jest ślisko, a ekstremalne warunki potęgują zgniłe liście i wszechobecne błoto. O psich odchodach nawet nie wspominam, bo nie od dziś, są one elementem wspólnym dla polskich parków i trawników.

W takich o to warunkach przyszło mi testować kolejne buty, które na szczęścia, przynajmniej według producenta, którym jest Reebok są do takich warunków stworzone. No może nie do końca takich. Nie uprawiam trialu, nie biegam bo nie wiadomo jakich terenach, ale uwierzcie mi. Bieganie po ulicach Łodzi, pełnej dziur i zapadlisk w chodnikach to nie lada wyzwanie. Gdy zaczęła się jesień i biegałem jeszcze w Lunarglide’ach nie raz zdarzało się, że w przypadku tylko lekko śliskiej nawierzchni traciłem równowagę. Gdy spadł pierwszy śnieg i gdy później zamienił się on w błoto zaliczyłem nie jedną glebę, dlatego celem nadrzędnym był zakup nowej pary butów, sprofilowanych do biegania zimą.

Całe szczęście życie blogera czasem bywa usłane różami i dzięki uprzejmości Reeboka mogłem liczyć na nową parę butów (Reebok ZIGWILD Trail). Wybrałem swój model, podałem rozmiar i po kilku dniach, paczka trafiła pod moje drzwi. Efekt? Nie minęło kilka minut, a ja czym prędzej pobiegłem na pierwszy trening.

Wizualnie buty prezentują się… hmm, średnio? Olbrzymia podeszwa, mocne, żywe, ale aż za bardzo pstrokate kolory, no i design, który sam w sobie nie porywa. Nie ukrywam, że pod tym względem zdecydowanie bardziej do gustu przypadły mi poprzednie Nike’i. Ale, te początkowe dość negatywne odczucia dotyczące wyglądu szybko odeszły w niepamięć. Powód? Mimo dużej wagi, w butach biegało się nadzwyczaj dobrze i w przeciwieństwie do Lunarglide’ów biegając w nich miałem wrażenie, że stopa wreszcie idealnie przylega do buta. Dodatkowo podeszwa, którą wcześniej skreśliłem ze względu wizualnych, okazała się idealnym rozwiązaniem na śnieg, lód, wodę i wcześniej wspomniane zgniłe liście.

Uwagę zwraca też cholewka. Gruba i solidna, a przez to podczas niskich temperatur bardzo dobrze chroni stopę przed zimnem. W butach biegałem przy -10 stopniach i w gruncie rzeczy nie odczuwałem żadnego dyskomfortu związanego z niską temperaturą. Buty dobrze chronią też przed uderzeniami w napotkane po drodze przeszkody.

Nie wiem jak Reebok ZigWild wypadają tle innych podobnych sobie butów, ale jak na tego rodzaju obuwie, dostępne nawet za cenę poniżej 300 zł, uważam, że miejskich warunkach, podczas biegania po ulicy i parku sprawdzają się naprawdę dobrze. Powiedziałbym, że doskonale, ale do tego potrzebowałbym powyższego porównania, które mam nadzieję przeprowadzić w ciągu kilku najbliższych miesięcy 😉